Geçmişte eğitim hayatında sıkça duyduğumuz bir cümle vardı: “Elektrikler kesikti, çalışamadım hocam.” Bu cümle, elektriklerin kesilmesiyle öğrencilerin ders çalışma veya ödev yapma konusunda yaşadıkları zorlukların bir bahanesi olarak kullanılırdı. Herkesin evinde bir bilgisayar olmadığı dönemlerde ya da dijital teknolojilerin bu kadar yaygın olmadığı yıllarda, elektrik kesintileri hayatı neredeyse durdurur, karanlıkta kitap okumak bile mümkün olmazdı. Bu bahane, öğrenciler arasında kabul görür ve öğretmenler tarafından da anlayışla karşılanırdı.
Ancak teknolojinin hızla ilerlemesi ve eğitimde dijital araçların yaygınlaşmasıyla, bu durum hızla değişti. Bugün, hemen her evde birden fazla cihazla internete erişim sağlanabiliyor, elektrik kesintisi bile artık öğrencilerin çalışmalarına engel olmuyor. Hatta güç kesintilerine karşı alternatif enerji kaynakları, şarjlı cihazlar ve mobil veri gibi çözümlerle öğrenciler, teknolojinin nimetlerinden faydalanarak eğitimlerine devam edebiliyorlar.
Tam da bu noktada yeni bir cümle doğuyor: “İnternet kesikti, çalışabildim hocam.” Bu, hem bir paradoksu hem de yeni jenerasyonun adaptasyon yeteneğini yansıtan bir söylem. Öğrenciler, internetin kesik olduğu anları fırsata çevirerek daha yaratıcı, daha odaklanmış çalışma yöntemlerine yöneliyorlar. İnternete dayalı dikkat dağıtıcı unsurların ortadan kalktığı bu zaman dilimlerinde, çevrimdışı çalışma yöntemlerine dönülüyor: Kitaplar açılıyor, eski notlar gözden geçiriliyor, ekran yerine kağıt ve kalemle çalışmanın dinginliği keşfediliyor.
Bu dönüşüm, bir anlamda modern dünyanın yarattığı dijital bağımlılıkların farkına varma ve bu bağımlılıkların ötesinde bir üretkenlik alanı bulma çabasını yansıtıyor. Öğrenciler, internetin sunduğu sınırsız bilgiye bağımlı olmadan da öğrenmenin mümkün olduğunu keşfediyor.
Sonuç olarak, geçmişin “Elektrikler kesikti, çalışamadım” bahanesi, yerini daha üretken bir zihniyete bırakıyor. “İnternet kesikti, çalışabildim hocam” cümlesi, geleceğin çalışma alışkanlıklarını şekillendiren yeni nesil öğrencilerin teknolojiyi nasıl araçsallaştırdığını ve özdisiplinin önemini gözler önüne seriyor. Bahaneden fırsata dönüşen bu evrim, teknolojinin hayatımızda her zaman birincil güç olmadığını, en değerli kaynağın insanın kendi içsel motivasyonu olduğunu hatırlatıyor.
